วัดวาอารามไชโยวรวิหาร นั้นเป็นวัดสงฆ์อารามหลวงชั้นโท ซึ่งสิงบนแถวทางสาย จังหวัดอ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และไกลลิบจากอำเภอจังหวัดอ่างทองเก็ง ๑๘ กิโลเมตร เดิมนั้นเป็นวัดราษฏร์ โบร่ำโบราณสร้างมาแต่คราใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความสำคัญขึ้นมาในสมัยแผ่นดินที่ ๔ เมื่อ สมน้ำหน้าเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี ที่วัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระพระพุทธเจ้ารูปปางสมาธิองค์ใหญ่เป็นปูนขาวไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยแผ่นดินที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและช่วยเกล้าฯ พร้อมด้วยให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่หลังจากนั้นแรงสั่นสั่น ในระหว่างงานลงรากพระวิหารทำให้องค์หลวงพ่อโตพังลงมาหาจึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงป๊ะป๋าโต วัดกัลยาณมิตรตรงนั้น ก็มีขนาดหน้าตักกว้างใหญ่ ๑๖.๑๐ เมตร เนิน ๒๒.๖๕ เมตร จบได้พระสงฆ์ราชเขมือบนามว่า พระใหญ่ศาสนาพุทธพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น